-
1 devius
dē-vius, a, um [ via ]iter devium C — дорога, ведущая в сторону (просёлочная или окольная)2) отдалённый ( gentes L); недоступный, уединённый ( limina Prp); одинокий (homo, avis O)3) мечущийся в сторону, неспокойный, пугливый ( sonipes St)4) уклонившийсяdevium loqui PJ — отклониться от темы, говорить о посторонних вещахnihil ab hāc sectā vel paululum d. Ap — (Платон), который ни в чём или почти ни в чём не расходится с этой (пифагорейской) школойd. aequi Sil — несправедливый5) непостоянный, сумбурный, беспутный (vita C, Lact) -
2 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.
-
3 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac————secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316. -
4 dēvius
dēvius adj. [de + via], off the road, out of the way, devious: iter, a by-way: oppidum: calles, L.: rura, O.— Retired, sequestered: Anagnini: gens, L.: mihi devio libet, etc., wandering in byways, H.: avis, i. e. the solitary owl, O.— Plur n. as subst, by-ways, Tb.—Fig., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish: quid tam devium, quam animus eius, qui, etc.: in consiliis.* * *devia, devium ADJout-of-the-way devious, straying -
5 devia
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur. -
6 devius
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur. -
7 secludo
sē-clūdo, si, sum, 3, v.a. [claudo], to shut off, shut in a separate place, to shut up, seclude (rare but class.; syn.: secerno, sejungo).I.Lit.: incientes (oves) secludere, to shut up, confine, Varr, R. R. 2, 2, 8; Stat. Achill. 1, 359:B.illuc eum rapiam, ubi non seclusa aliqua aquula teneatur, sed unde universum flumen erumpat,
confined streamlets, Cic. de Or. 2, 39, 162:carmina antro seclusa relinquit,
Verg. A. 3, 446.— Poet. mid.: ille sub extremā pendens secluditur alā, shuts himself off, i. e. protects himself, Prop. 1, 20, 29.—In gen., to separate, sunder, shut off:II.cur luna queat terram secludere solis Lumine,
Lucr. 5, 753:dextrum cornu, quod erat a sinistro seclusum,
Caes. B. C. 3, 69:cohors seclusa ab reliquis,
id. ib. 1, 55 fin.:ab suis interceptum et seclusum,
Liv. 29, 9:Caesar munitione flumen a monte seclusit,
Caes. B. C. 3, 97:mare Tyrrhenum a Lucrino molibus seclusum,
Plin. 36, 15, 24, § 125:stabula ad eam rem seclusa,
set apart, Varr. R. R. 2, 2, 15.—Trop.* A. B.To separate, remove: corpore vitam, * Plaut. Rud. 1, 4, 1: secludite curas, shut out, exclude, i. q. excludite, Verg. A. 1, 562 Serv.—Hence, sēclūsus, a, um, P. a., sundered, separated, remote, secluded:his devium quoddam iter esse seclusum a concilio deorum,
Cic. Tusc. 1, 30, 72:seclusum nemus,
Verg. A. 6, 704.— Absol.:in secluso,
in a remote, secluded place, Varr. R. R. 3, 5, 6.— Comp., sup., and adv. do not occur.
См. также в других словарях:
PONS — an ex pendeo, quod velut in aere pendeat; an ex pontus, an ex pono, quia ad transeundum ponitur? proprie et communiter flumina iungit; atque e ligno, lapide, navibus, cadaveribus quoque nonnumquam, factus legitur. Eum sternendi facilis olim apud… … Hofmann J. Lexicon universale